Vrij als HSP met dissociatie

In mijn negatieve jeugd moest ik vooral mijn mond houden. Ik mocht mij niet vrij uiten. Er was eenzijdige communicatie. De andere gezinsleden spraken, en ik luisterde. Door de aanwezigheid van de psychische aandoeningen PTSS (Posttraumatische Stress-Stoornis), narcisme en codependentie, heersten er in ons gezin allerlei gedragsregels. Als HSP, was ik een gemakkelijk doelwit voor onderlinge (on)bewuste be nvloeding en onderlinge (on)bewuste manipulatie. Mijn vader had smetvrees. Mijn ouders konden niet met elkaar omgaan. Ik had aanleg voor lage bloeddruk. Door die aanleg en de langdurige stress in mijn jeugd, had ik langere tijd te weinig zuurstof in mijn hersens en werkten mijn neurotransmitters steeds minder goed. Nu ik 62 jaar oud ben, weet ik nu, voor mezelf, wat de oorzaken zijn van mijn negatieve jeugd. De beperkende manier van denken in het gezin hadden mijn persoonlijke ontwikkeling gehinderd. Het belangrijkste is nu, dat ik mezelf serieus neem, als persoon, als HSP en als HSS. Het belangrijkste is nu, dat ik mijn eigen waarnemingen serieus neem. Het belangrijkste is nu, dat ik mijn eigen conclusies serieus neem. En dat ik ernaar handel.Ik heb veel verschillende tijdelijke banen gehad in Nederland en buiten Nederland. Die tijdelijke sociale contacten duurden lang genoeg, om te beseffen dat ik in een disfunctioneel gezin opgroeide. Die tijdelijke sociale contacten duurden lang genoeg, om te ontdekken dat ik ook op een normale, positieve manier met mensen kan communiceren. Door mijn werkervaring, mijn levenservaring, mijn mensenkennis en mijn psychologische kennis, voel ik me nu vrijer in mijn denken en handelen, dan in mijn jeugd. Dat heeft te maken met mijn manier van denken. Iedereen kan zich zo vrij voelen in zijn denken en handelen als ik. Het hangt af van hoe je denkt.