Reizen ALS Hsp Met Dissociatie

Van jongs af aan heb ik te maken met reizen. Mijn ouders reden vaak in een auto in Indonesi , waar grotere afstanden en andere verkeersregels zijn. In 1962 kwamen we in Nederland en leerde ik al snel fietsen, wat mij mobiliteit gaf. Ik ging ermee naar school en later naar het werk. Zodra het mogelijk was, had ik mijn rijbewijs gehaald. Door mijn interesse om talen te leren, was ik nieuwsgierig naar andere landen en culturen. Na afronding van de schooltijd, werkte ik ook in het buitenland. Dat had mijn horizon verbreed. Ik kreeg steeds meer werkervaring en levenservaring. Behalve veel positieve ervaringen, had ik natuurlijk ook veel negatieve ervaringen. Door het inzicht in de natuurlijke wisselwerking van leuke en minder leuke aspecten in het leven, laat ik me niet tegenhouden om meer ervaringen op te doen. Reizen zie ik op een relatieve manier. Om te reizen hoef ik me niet fysiek te verplaatsen. Het hoeft niet duur te zijn. Het kan voor korte of langere tijd. Ik kan altijd reizen, wanneer ik het wil. Het leven is een reis om ervaringen op te doen. Voor mijn allerlaatste reis, die iedereen zal maken, namelijk doodgaan, hoef ik me niet voor te bereiden. Dat bekijk ik, als HSS, op een positieve en realistische manier: uitproberen en ervaren.