Postmodernisme in de belangrijkste gedichten van T.S. Eliot

Als een van de meest invloedrijke letterkundigen van de twintigste eeuw heeft Thomas Stearns Eliot indruk gemaakt op verschillende generaties lezers en een aanzienlijke hoeveelheid kritische analyse gestimuleerd. Eliots algemene en historische ontvangst was in termen van zijn gehechtheid aan het Franse symbolisme, het imagisme, metafysische poëzie, classicisme, mystiek en modernisme. Als dichter, criticus en toneelschrijver wordt Eliot geprezen als een van de grondleggers van de nieuwe kritiek en een van de beste vertegenwoordigers van het modernistische schrijven, die beide een aantal radicale contrasten vertonen met de postmoderne esthetiek. Grote schrijvers kunnen echter opnieuw worden gelezen in het licht van nieuwe kritische en filosofische theorieën, en een dichter van het kaliber van Eliot is geen uitzondering. Dit boek onderzoekt overeenkomsten en verschillen tussen postmodern schrijven, getheoretiseerd door auteurs als Michel Foucault, Jacque Derrida, Jacque Lacan, Roland Barthes en Paul de Man, en de belangrijkste gedichten van Eliot, waaronder 'The Love Song of J. Alfred Prufrock', 'Geronion , '' The Waste Land ',' The Hollow Men ',' Journey of the Magi ',' Aswoensdag 'en Four Quartets.