Overgang naar hernieuwbare en niet-hernieuwbare energie

De energietransitie is een belangrijke structurele verandering in een energiesysteem. In het verleden werden deze veranderingen gestuurd door de vraag naar en de beschikbaarheid van verschillende brandstoffen. De huidige overgang naar hernieuwbare energie, en wellicht andere vormen van duurzame energie, verschilt daarvan, aangezien zij grotendeels wordt gedreven door de erkenning dat de mondiale koolstofemissies tot nul moeten worden teruggebracht, en aangezien fossiele brandstoffen de grootste afzonderlijke bron van koolstofemissies zijn, moeten we de energiesystemen wereldwijd veranderen om fossiele brandstoffen te vervangen. De term "energietransitie" kan ook een heroriëntatie van het beleid inhouden en dit is vaak het geval in het publieke debat over het energiebeleid. Dit zou bijvoorbeeld een nieuw evenwicht tussen vraag en aanbod kunnen inhouden en een verschuiving van gecentraliseerde naar gedistribueerde opwekking, bijvoorbeeld de productie van warmte en elektriciteit in zeer kleine warmtekrachtkoppelingseenheden dieoverproductie en vermijdbaar energieverbruik moeten vervangen door energiebesparende maatregelen en een grotere efficiëntie. In bredere zin zou de energietransitie ook een democratisering van energie of een verschuiving naar meer duurzaamheid kunnen inhouden.