Operacyjne skrzyzowania

Uwäa si¿, ¿e komputery s¿ wysoce uporz¿dkowanymi i jawnie deterministycznymi urz¿dzeniami, oferuj¿cymi z góry okre¿lone wyniki. Niemniej jednak algorytmiczne paradoksy oprogramowania architektonicznego wynikaj¿ ze z¿o¿ono¿ci jego infrastruktury i powoduj¿ nieliniowe procesy tworzenia diagramów. Wed¿ug architekta Bernarda Tschumiego käda ¿sekwencja transformacyjnä (animacja) jest rodzajem ¿rysunku operacyjnego¿: czynno¿ci¿ ¿nakazow¿¿, a zatem nieopisow¿. Niemniej jednak ¿sekwencja transformacyjnä nie jest z definicji ¿dziäaj¿cä. Rysunek operacyjny pojawia si¿, gdy niepewno¿¿ naszego rozumowania, percepcji przestrzennej i paradoksy cyfrowego diagramowania s¿ twórczo ujawniane. Mo¿e si¿ to zdarzy¿ tylko poprzez näo¿enie, ale nie poprzez materialn¿ konstrukcj¿ lub projekcj¿ kinow¿, wirtualnej konfiguracji przestrzennej na jej wcze¿niej istniej¿cy rzeczywisty odno¿nik. To przej¿cie mi¿dzy wirtualn¿ (absolutn¿, alienuj¿c¿) przestrzeni¿ kartezjäsk¿ a rzeczywistym miejscem jest miejscem, w którym mo¿na nakre¿li¿ relacje mi¿dzy cyfrowymi i fizycznymi granicami budowanej architektury. Wchodzenie w to przej¿cie oznacza wej¿cie w sam diagram: trwaj¿ca destabilizuj¿ca, interpretacyjna dziäalno¿¿.