Omdat Ik Vlaming Ben

Aan de hand van de levensloop van Florine De Pauw uit het kleine dorpje Kerksken (Haaltert), schetst "Omdat Ik Vlaming Ben" het gevoel van achterstelling dat in de periode rond het uitbreken van de tweede wereldoorlog leefde bij vele Vlamingen. Ze hadden de verhalen gehoord, en de gevolgen gezien, van de manier waarop Vlaamse soldaten aan het IJzerfront vernederd en zelfs onnodig opgeofferd werden door ntalig Frans sprekende officieren. Ze herinnerden zich hoe het Belgisch Establishment en de Katholieke Kerk met Priester Daens afgerekend hadden. Bovendien stelden ze vast dat er voor een Vlaming nog altijd geen mogelijkheid bestond om in de eigen taal te studeren en ervoeren ze aan den lijve dat de Vlamingen in Belgi behandeld werden als tweederangsburgers. Bij het uitbreken van de oorlog, werden deze gevoelens alleen maar versterkt doordat wie actief was in de Vlaamse Beweging automatisch als collaborateur bestempeld werd. Niet altijd ten onrechte, want velen droomden van een hereniging van Vlaanderen met Nederland en zagen Belgi enkel als een onderdrukkende staatsstructuur. Het waren vooral de meest kwetsbaren, de jongeren, bij wie idealen en de drang tot overleven de ogen deden sluiten voor de mogelijke gevolgen, die na de oorlog zouden terechtstaan als collaborateurs. De levensloop van Florine De Pauw leent er zich bij uitstek toe kennis te nemen van wat het was om destijds als Vlaming geboren te worden, hoe dit gegeven de denkbeelden van de mensen vormde, en wat daar de gevolgen konden van zijn. 'Omdat ik Vlaming ben' is een sociale aanklacht, weliswaar met humor verzacht. Het is een politiek manifest, geschreven met een gevoel van mededogen en in de wetenschap dat de 'vijand' in elk van ons loert. Maar het is vooral het ontroerende verhaal van Florine, die liefde, respect en identiteit zocht tijdens de helse jaren van de tweede wereldoorlog en lang daarna.