Magla i mjesečina

"Slusala je sitno, ubitačno jednolično sljapkanje kise pod prozorima, i Čangino suho kasljanje u drugoj sobi, i Jovanovo hodanje po predsoblju, i bas zato sto je bila sama kao nikad u zivotu, sama kao u grobu, jače je osjecala te znakove tuđih zivota s kojima je nista ne veze, od kojih je toliko odvojena da je zbog toga gusi mučan bol. Okrecuci glavu nevidljivom zidu, od koga bije leden dah, ona je svjesna čudne misli, a i ne misli o njoj, da se zbog nečega mladici i jedan bolestan čovjek teturaju ovog časa po dalekom kaljavom drumu, zbog nečega sto je jače od sna i od straha, da zbog neke svoje misli onaj susičavi čovjek u drugoj sobi danju i nocu obigrava sela na svojim stulastim nogama, ne misleci na bolesno kasljucanje i ne tuzeci se na umor, da zbog nečeg sto mu je vaznije od zivota Jovan mirno gleda na sve sto se oko njega desava, on zna za nesto od veceg značaja."