Lustro Posredniczacej Imaginacji

Praca ta jest prób¿ poszukiwania odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób koncepcja dolnej cz¿¿ci duszy w interpretacji pó¿no neoplato¿skich komentatorów Arystotelesa, zwi¿zana z poj¿ciami wyobräni (fantazji), intelektu biernego i pneumatyki, zostäa przyj¿ta i zaadaptowana w procesie ksztätowania si¿ chrze¿cijäskiej nauki o funkcjonowaniu i znaczeniu religijnych obrazów. Etapy rozwoju tej nauki znalaz¿y swoje miejsce m.in. w pismach Grzegorza z Nyssy, Ps. Dionizego Areopagity, Maksyma Spowiednika i Jana Damaszkäskiego, w ich d¿¿eniach do znalezienia technicznego narz¿dzia do wyräenia tematu mediacji mi¿dzy sfer¿ niebiäsk¿ a duszami ludzkimi, ze wzgl¿du na Odkupienie Umys¿u M¿dro¿ci Wcielonej, które usprawiedliwiäo liturgi¿ chrze¿cijäsk¿, sztuk¿ i ¿wi¿tych ludzi jako ¿ywych i ukazanych ikon Boga.