HET GEBED TUSSEN YAHVEH EN ABBA IN JOODS-CHRISTELIJKE MONOTHEÏSME

De evocatie van de gebeurtenissen die plaatsvonden ab origine convergeert, volgens het mythisch-religieuze perspectief, voor de manifestatie van de heilige krachten, schrijft Prof. Luiz Carlos Mariano da Rosa, gebaseerd op de historisch-vergelijkende methode van Mircea Eliade, aan het gebed de voorwaarde toe van het opwekken van de heilige kracht in een proces dat in staat is om bovennatuurlijke invloed uit te oefenen en de uitsparingen van het bewustzijn te bereiken, zoals Marcel Mauss stelt. Door de magisch-religieuze praktijken en liturgisch-rituele processen van het polytheïsme, het kenmerkende gebed van het monotheïsme van Israël, volgens het bijbelse-theologische veteranenperspectief, over elkaar heen te leggen, wordt een vreedzame relatie en een bondgenootschap getekend waarbij Jahve en de morele eisen die in zijn attributen worden geïmpliceerd, namelijk rechtvaardigheid, trouw en goedheid, samenkomen voor het leven in zijn historische volheid. Tot slot laat Prof. Luiz Carlos Mariano da Rosa zien dat het gebed, volgens het bijbels-theologische neotestheologische perspectief, de uitdrukking van het eschatologische bestaan tussen contingentie en transcendentie in Bultmann impliceert, waardoor de richtlijncreativiteit van God in Tillich wordt afgesloten en de staat van existentiële vervreemding wordt overwonnen.