Genie en trauma; Leven en werk van Lode Brakel (1940-1981)

Ondanks dat Lode Brakel in een necrologie in het Nieuw Israelitisch Weekblad een 'eminent joods geleerde' en 'een van de meest vooraanstaande Nederlands-joodse intellectuelen van na de Tweede Wereldoorlog' wordt genoemd, komt zijn naam niet voor in naslagwerken over joden in Nederland. Dat kan met de onderwerpen van zijn vakgebied, met zijn langdurige verblijf en - vroegtijdige - overlijden in het buitenland, of met een combinatie van deze factoren te maken hebben. Met zijn studie van Maleise profeten-geschiedenissen probeerde Brakel zijn grote kennis van de Indonesische, Indiase, Perzische, Arabische en joodse culturen met elkaar in verbinding te brengen. Brakel was een typisch getraumatiseerd oorlogskind dat erg gebukt ging onder de wetenschap dat zijn ouders het concentratiekamp niet overleefden. Het bezorgde hem een levenslang gevoel van verlatenheid en de idee dat hij zich moest bewijzen. De orthodoxie was mogelijk toch eerst en vooral het psychologische toevluchtsoord waar hij naar op zoek was.