Een Kwestie Van Kiezen

Alberto had geen idee waar hij was, maar hij was er zeker van dat hij niet dood was, want de pijn die in zijn hoofd bonsde was bijna ondraaglijk. Hij voelde zich als gebruikt papier, verfrommeld en weggegooid. Alle zenuwuiteinden in zijn lichaam kraakten. Hij herinnerde zich dat de koets zijn richting verloor en van de onverharde weg werd gegooid.

Hij probeerde te bewegen, maar zijn arm voelde onbeweeglijk aan.

- Blij dat je wakker bent geworden. - mompelde iemand naast hem en het bed bezweek naast hem. - Mijn naam is Heleen. Ze stak een kaars aan om de kamer te verlichten.

- Water. - Hij wist het te vragen en al snel werd er een glas op zijn lippen gezet. - Bedankt. - Hij bedankte toen het water genoeg voor hem was. - Hoeveel dagen ben ik weg geweest?

- Niet veel. - Ze glimlachte lief en Alberto kon de hitte niet bedwingen