De dood in cantates van J.S. Bach

Bachs cantates over doodsangst en doodsverlangen

In Bachs leven en werk is de dood alomtegenwoordig. De Duitse theoloog en reformator Maarten Luther predikte dat de gelovige in het uur van de dood, hoe pijnlijk ook, zeker kon zijn van de verlossing. De stervende moest vooral getroost worden om vervolgens in vrede en vreugde de overgang te kunnen maken naar de vereniging met Christus. In een aantal van zijn cantates verklankt Bach treffend de dualiteit tussen doodsangst en doodsverlangen. Ignace Bossuyt neemt de lezer mee langs een tiental van deze prachtige en ontroerende werken, van de Actus Tragicus Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit (BWV 106) uit 1707/1708 tot de Trauer-ode Laß Fürstin, laß noch eine Strahl (BWV 198) daterend van 1727, en belicht zo de thematiek van de dood bij Bach.