DE CLEMENTIEOVEREENKOMST EN DE BEËINDIGINGSVERBINTENIS IN DE WET 12.529/2011

Het is niet eenvoudig om de hoeken van het economisch recht te betreden. Proberen te begrijpen wat het doel van de wetgever is wanneer hij voorstelt wetgeving te maken om middelen te provoceren voor het vreedzaam naast elkaar bestaan van de staat te midden van de economische globalisering en het naast elkaar bestaan met de kapitalistische logica van het verkrijgen van steeds meer winst, is een lastige taak, maar niet onmogelijk om te ondernemen. In dit werk hebben we geprobeerd om binnen een logische structuur van de contextuele constructie de mechanismen te definiëren die worden gebruikt om het marktevenwicht te zoeken dat is onderworpen aan de richtlijnen die door de overheid worden opgelegd. Bij het invoegen in het juridische kader van het land van wetgevende ervaringen van andere landen met betrekking tot de voogdij over de economische orde, ontbreekt het de wetgever op sommige momenten aan de ijver van de normatieve samenhang, waardoor juridische "limbo's" worden uitgelokt die resulteren in een directe belediging van het Due Legal Process. Het is onmogelijk voor te stellen dat de mechanismen ter ondersteuning van onderzoeken en procedurele beslissingen over economische delicten de rechtsonzekerheid bevorderen ten opzichte van de overeenkomsten die zijn gesloten door economische subjecten die voorstellen om met de staat samen te werken. Op dit punt wordt aangedrongen op de (on)coherentie van het Due Legal Process.