De Burgerstaat in John Locke's Politieke Filosofie & Moslim Democratie

John Locke (1632-1704) behoort tot de meest invloedrijke politieke filosofen van de moderne tijd. In de Twee Verhandelingen van de Regering verdedigde hij de bewering dat de mens van nature vrij en gelijk is, tegen de bewering dat God alle mensen van nature aan een monarch had onderworpen. Hij stelde dat mensen rechten hebben, zoals het recht op leven, vrijheid en eigendom, die een fundament hebben dat onafhankelijk is van de wetten van een bepaalde samenleving. Locke gebruikte de bewering dat mensen van nature vrij en gelijk zijn als onderdeel van de rechtvaardiging voor het begrijpen van een legitieme politieke overheid als resultaat van een sociaal contract waarbij mensen in de staat van de natuur een aantal van hun rechten voorwaardelijk overdragen aan de overheid om beter te zorgen voor een stabiel, comfortabel genot van hun leven, vrijheid en eigendom. Aangezien regeringen bestaan met toestemming van het volk om de rechten van het volk te beschermen en het algemeen belang te bevorderen, kunnen regeringen die dat niet doen, worden weerstaan en vervangen door nieuwe regeringen. Locke is dus ook belangrijk voor zijn verdediging van het recht op revolutie. Locke verdedigt ook het principe van de meerderheidsregel en de scheiding van wetgevende en uitvoerende macht.