De burgerlijke staat in de politieke filosofie en het khomeinisme van John Locke

Het concept van velayat-e faqih (in het Farsi, of wilayat al-faqih in het Arabisch) draagt alle politieke en religieuze autoriteit over aan de sjiitische geestelijkheid en maakt alle belangrijke beslissingen van de staat afhankelijk van de goedkeuring van een opperste geestelijke leider, de vali-e faqih (bewaakte islamitische jurist). De hoogste klerikale leider (de faqih) zorgt voor de voogdij (velayat) over de natie en zorgt daarmee voor de top-down islamisering van de staat.Velayat-e faqih, die geworteld is in de sjiitische islam, is van oudsher toegepast om de beperkte administratieve voogdij over een klein deel van de bevolking te rechtvaardigen: zij die kwetsbaar waren en niet in staat om hun eigen belangen te beschermen, zoals weduwen, weeskinderen en gehandicapten. De huidige vorm is een relatief nieuwe interpretatie van de doctrine die begin jaren zeventig werd geformuleerd door de dissidente Iraanse geestelijke Ayatollah Ruhollah Khomeini. Terwijl in ballingschap in Irak in de jaren voorafgaand aan de Islamitische Revolutie van Iran in 1979, ontwikkelde Khomeini een theorie van de Islamitische regering die de politieke macht van de Iraanse staat wilde overdragen aan de Sjiitische oelema, oftewel de geestelijkheid.