Astronomowie ¿wiata Wschodniego

We wczesnym ¿redniowieczu Europa Zachodnia by¿a przygn¿biaj¿cym obrazem. Zwykle uwäana by¿a za ponur¿ poräk¿ w historii nauki, która w tym czasie znajdowäa si¿ pod pe¿n¿ w¿adz¿ religii. W Europie by¿a to pot¿ga chrze¿cijästwa.Chociä Europa Zachodnia by¿a zwi¿zana z Cesarstwem Bizantyjskim, po¿yczäa znacznie wi¿cej od Arabów ni¿ od Bizantyjczyków. Kontrast mi¿dzy Europejczykami i Arabami by¿ g¿¿bokim strachem i podziwem, zmieszanym z uznaniem arabskiej wy¿szo¿ci. Pod koniec XI wieku, w czasie podboju Toledo (1085), ostatecznego podboju Sycylii (1091) i upadku Jerozolimy (1099), strach by¿ znacznie s¿abszy ni¿ biäy. By¿ mo¿e to w¿änie ta okoliczno¿¿ pozwoli¿a Europejczykom skupi¿ si¿ na tym, co podziwiali w arabskiej kulturze duchowej. Mo¿e studiowaliby nauki arabskie, nawet gdyby nie mieli tych wojskowych sukcesów, ale faktem jest, ¿e to w¿änie w XIII wieku europejscy naukowcy zainteresowani nauk¿ i filozofi¿ zdali sobie spraw¿, jak wiele musieli nauczy¿ si¿ od Arabów, i zacz¿li studiowä g¿ówne dzie¿a arabskie, a tak¿e t¿umaczy¿ je na j¿zyk ¿aci¿ski.