Ανατροπή

Είχε ζέστη εκείνη τη νύχτα, και παρόλο που της άρεσε να χρησιμοποιεί το κλιματιστικό, η Βερόνικα προτιμούσε το αεράκι που φερνε ο αέρας. Καθισμένη στο μπαλκόνι, παρακολουθούσε τον ουρανό και αναρωτιόταν πώς θα ήταν ο πατέρας της εκείνη τη στιγμή. Σίγουρα υπέφερε, και το ίδιο και εκείνη που εκείνος δεν ήταν εκεί, αλλά έπρεπε να φερθεί σωστά και να αποδεχτεί τους κανόνες αυτής της κατάστασης. Δεν ήξερε καν τι συνέβαινε. Όλα της φαίνονταν παράξενα και αβάσιμα. Είχε εμπιστευτεί τυφλά τον ντετέκτιβ και έκανε λάθος γι αυτόν. Αφού η σιωπή και η νύχτα είχαν καλύψει όλο το μέρος, η Βερόνικα επέστρεψε στο δωμάτιό της, αφήνοντας το παράθυρο ανοιχτό ώστε να μπαίνει το αεράκι και να δροσίζει το δωμάτιο με φυσικό τρόπο. Έτσι ίσως θα μπορούσε να αποκοιμηθεί αμέσως. Ο ύπνος δεν ερχόταν με τίποτα και συγχυσμένη σηκώθηκε για να πάει στην τουαλέτα. Καθώς σηκώθηκε από το κρεβάτι και έκανε τα πρώτα της βήματα, είδε κάτι να σέρνεται μπροστά της. Αν και το φως ήταν λιγοστό, ήταν αρκετό για να καταλάβει ότι επρόκειτο για φίδι. Ω, Θεέ μου! αναφώνησε η Βερόνικα, σπεύδοντας προς την πόρτα. Η καρδιά της χτυπούσε ασταμάτητα και χωρίς να σκεφτεί τι έκανε έτρεξε στον διάδρομο προσπαθώντας με το ζόρ